یكی از روش های پارسی تر كردن زبان، دوری از كاربرد دستور زبان عربی است.
برای نمونه نگوییم "جلسات" :
اگر هم پارسی "جلسه" را نمی دانیم، یا شنونده آن را نمی داند، دستكم بگوییم " جلسه ها"

از حضار محترم دعوت به عمل می آید که در جلسات متعاقبه مشارکت نمایند .
90% عربی
از حاضران ارجمند دعوت میشود که در جلسه های بعدی شرکت کنند .
50% عربی
از حاضران ارجمند فراخوان میشود که در نشست های آینده شرکت کنند .
20% عربی
هم نشینان ارجمند فراخوان میشوند که در نشست های آینده انباز باشند .
100% پارسی

مركز (عربی ) = آژگاه (پارسی )
با كاربرد پرگار برای كشیدن یك پرهون (دایره)، نوك تیز پرگار، كاغذ و یا چرم را سوراخ میكرد و برای همین به آن جا "مركز" میگفتند = " جای سوراخ" ، از ریشه ی عربی "ركز" . پارسی این واژه، آژگاه است. 

آژیدن (آجیدن) به چم سوراخ كردن با سوزن و تیر و خراش دادن و اینهاست. برای نمونه در گذشته، مردم را برای شكنجه، "شمع آجین" می كردند: پوستشان را سوراخ سوراخ كرده و در آن "شمع" فرو كرده و می افروختند.

بجای "چطور"

بجای "چطور" می توان گفت . چگونه، چه جور.
نمونه در گفتار و نوشتار:
چطور تونستی از دستش فرار كنی ؟
چه جوری تونستی از دستش در بـِری؟
چگونه توانستی از دستش بگریزی؟